تلخ ترین لحظه زندگی علی کریمی اینجا رقم خورد! - بلاگ پو

به گزارش ورزش سه، روز های برفی معمولا برترین قاب برای تصویرسازی لحظات دراماتیک و تلخ محسوب می گردد. این روایتی از زندگی علی کریمی است؛ ستاره ای تکنیکی که داشت به اوج می رسید، اما در بدترین لحطه سر خورد.

قیاس مع الفارق است اگر آسیب دیدگی یک ستاره را بیش از میزان به مسائل عاطفی ربط بدهیم، اما مصدوم شدن مهم ترین ستاره پیش چشم سرمربی تیم که لابد رفته با دیدنیی درخشش او برای تورنمنت چند ماه بعد رویاپردازی کند هم بیش از میزان بدشانسی است. مصدومیت تلخ علی کریمی درست زمانی رخ داد که برانکو هم در ورزشگاه حاضر بود و شاید همینجا رویاپردازی های ما در آلمان 2006 به انتها رسید.

از کمی قبل تر آغاز کنیم؛ دو دهه پیش شنبه ها ساعت شش بعد از ظهر یک قرار نانوشته بین ما فوتبالی ها برقرار بود. بنشینیم پای تلویزیون و درخشش ستاره های فوتبال ایران در بوندسلیگا را دیدن نموده و حظ کنیم. در اوایل دهه 80 از خاطرات گل های درخشان علی دایی و حرص خوردن از دست اوتمار هیتسفیلد بابت بازی دادن به کارستن یانکر و الکساندر زیکلر به جای شهریار گذشته بودیم.

از دلبری مهدی مهدوی کیا برای آنتونی یبوآ و آن صحنه فراموش نشدنی بوسه زدن روی پراگر به کفش موشک بعد از پاس طلایی و از خود گذشتگی در مقابل دروازه خالی. از گلزنی خداداد با لباس کلن برابر اولیورکان و بایرن مونیخ تا شلیک دیدنیی کریم باقری برابر اشتوتگارت از فاصله ای طولانی.

حالا نوبت به علی کریمی رسیده بود. از همان روزی که در آزادی دمار از روزگار مدافعان پاس و مارکار آقاجانیان و علی جانملکی درآورد و دست آخر هم حرکت مارادونایی اش به دیرک خورد، متوجه شدیم فوتبال ایران صاحب عجب جواهری شده است. چند هفته بعد در زمین گل آلود تبریز یکی یکی مدافعان تراکتور را دریبل کرد و این بار دیگر واقعا گل مارادونا را بازسازی کرد.

اما یک سال بعد از درخشش فراموش نشدنی در جام ملت های 2004، فصل پرواز علی کریمی به بالاترین سطح فوتبال و باشگاه بایرن مونیخ فرا رسیده بود. جادوگر کارش را در مونیخ فوق العاده اغاز کرد و خیلی زود و با شماره هشت دروازه رقبای مطرحی، چون لورکوزن و دورتموند را هم باز کرد. تا اواخر فصل همه چیز فوق العاده به نظر می رسید، اما یک مصدومیت تلخ در ملاقات مقابل هامبورگ و در هوای برفی آلمان باعث شد علی کریمی در شرایطی نه چندان خوب راهی اردوی تیم ملی ایران در جام دنیای شده و نتواند درخشش همیشگی خود را تکرار بکند.

در روز برفی مونیخ و ملاقات دو تیم بایرن و هامبورگ، جادوگر مطابق انتظار در ترکیب ثابت باواریایی ها حضور داشت و همه چیز خوب پیش می رفت. برانکو ایوانکوویچ، سرمربی وقت تیم ملی ایران هم انگار قبل از پرواز در حال چک کردن همه چیز بود که برای دیدنی بازی ستاره های خود بار سفر به اروپا بسته بود.

علی کریمی در دوران حضور در پرسپولیس و در ادامه الاهلی بازیکنی فانتزی بوده و خیلی در درگیری های وسط زمین شرکت نمی کرد. اما زیر نظر فلیکس ماگات با آن متد های سرمربیگری خاص، حالا جادوگر به بازیکنی جنگنده هم تبدیل شده و درگیری در میانه زمین را هم به سبک بازی خود اضافه نموده بود.

اما علی کریمی در روزی که مهدی مهدوی کیا را در مقابل خود در ترکیب هامبورگ می دید، در آن صحنه به شکل دلخراشی وسط زمین سر خورد و به شدت مصدوم شد. صحنه اینقدر ناراحت نماینده بود که ما هم پای تلویزیون همراه کریمی درد می کشیدیم و نگران سرنوشت جادوگر بودیم. ثانیه های بعد و زیر آن برف شدید، او لنگان لنگان او را از زمین بیرون بردند و از مرور چهره علی کریمی می شد متوجه شد گرفتار آسیب دیدگی سختی شده است.

این فریم به فریم لحظه مصدومیت جادوگر است؛ به نظر می رسد علی کریمی کمی زودتر به سمت بازیکن هامبورگ تکل می زند. بازیکن حریف هم انگار جاخالی می دهد و پای راست علی کشیده می گردد تا آن مصدومیت دلخراش پیش آید؛ صجنه ای که اگر رخ نمی داد شاید در جام دنیای روز های شیرین تری را تجربه می کردیم.

باورمان نمی شد. حتی علی کریمی توان راه رفتن هم نداشت و لنگان لنگان و با یاری کادر پزشکی زمین را ترک کرد. جدال بایرن و هامبورگ لحظاتی بعد دوباره از سر گرفته شد، اما ما همانجا با دیدنی مصدومیت کریمی یخ زدیم و حتی اصلا شاید چیز دیگری از آن بازی را هم در خاطر نداریم؛ چیزی شبیه به مصدومیت تلخ برایان کلاف در باکسینگ دی ژانویه 1962، برخود شدید این بازیمن با کریس هاکر و انتها رویا های این ستاره گلزن در 27 سالگی. حتما برانکو هم مثل آلان براون، سرمربی ساندرلند آن لحظه تلخ را باور نداشته و در فکر خود تقلا می نموده حتی علی کریمی کفش خود را درنیاورد، بلکه قرار به بازگشت او به میدان باشد.

شاید این تلخ ترین لحظه زندگی یک جادوگر باشد. درست در فرصت پرواز به اوج آنهم در چنین سطحی برای کریمی آماده که بعد از گلزنی مقابل لورکوزن و دورتموند فاصله ای تا رسیدن به تالار مشاهیر نداشت. درست یا غلط ما آن روز ها در رویای دیدنی ال کلاسیکو با درخشش کریمی بوده و حتی شاید سقف بایرن مونیخ را هم برای او کوتاه می دیدیم که همانجا منجمد شدیم؛ انتها یک رویاپردازی عظیم در زیر برف سهمگین مونیخ.

البته علی کریمی به جام دنیای رسید و حتی نمایش امیدوارنماینده او در ملاقات تدارکاتی مقابل کرواسی پیش از آغاز تورنمنت باعث شد تصور کنیم او این مصدومیت را از سر گذرانده است. اما در جام دنیای او از فرم فوق العاده خود دور بود و نتوانست درخشش دو سال قبل خود در جام ملت ها را تکرار کند.

البته عملکرد این بازیکن به قدری خوب بود که قراردادش اتوماتیک وار تمدید شد. علی کریمی در دوران حضور در بایرن مونیخ پیروز به فتح بوندسلیگا و دی اف بی پوکال شده و در بین بازیکنان و اسطوره های این تیم تبدیل به بازیکن محبوبی شد. سال هاست از جدایی این بازیکن از بایرن مونیخ گذشته و هنوز پل برایتنر، میشاییل بالاک، لوکاس پودولسکی و… از او به نیکی یاد می نمایند.

خود علی کریمی هم سال ها بعد اعتراف کرد بازگشت از فوتبال آلمان تنها بعد از دو سال عظیم ترین اشتباه دوران ورزشی او بوده است. در ادامه جادوگر مدت کوتاهی هم در سال 2011 در شالکه بازی کرد و فصل دوران حضورش در اروپا اینگونه به اتمام رسید.

این کارنامه برای یک بازیکن ایرانی بسیار خوب است؛ اما ما آرزو های عظیم تری در خصوص علی کریمی در سر داشتیم و در مقطعی او را هم رده با برترین بازیکنان دنیا می دیدیم. از دوران فوق العاده علی کریمی در پرسپولیس در دوره اول و گل های تاریخی برابر تراکتور و سایپا، آن صحنه مارادونایی برابر پاس و تار و مار کردن مدافعان الاتحاد در آزادی و سامسونگ در کره جنوبی، به وجد آمدن هفتگی گزارشگران اماراتی و در ادامه پایکوبی پا در آلمان تصاویر زیادی در دسترس نیست و این صحنه های ناب تنها در فکر هوادارانی ثبت شده که خوب می دانند دیگر روی دست علی کریمی بازیکن نمی آید.

banima.ir: مجله گردشگری و مسافرتی بانیما

chinaro.ir: مجله گردشگری چین، سفر به پکن، شانگهای هانگزو